25 januari 2021
Zonnetje 40 - Hou vol!
Vandaag heb ik meer nieuwsprogramma’s gezien dan goed voor mij is. Het laat me niet los, de beelden. Vandaar dat ik nu midden in de nacht achter mijn laptop kruip om het van me af te schrijven. Gisteravond heb ik nog een stukje geschreven over de avondklok, over de serene rust die er heerste in Amsterdam. Stilte voor de storm …
Demonstraties overal in het land. Demonstraties of een burgeroorlog? Gooien met fietsen. Een piano vernielen op het station van Eindhoven. Auto’s in de fik steken. De jongeren op Urk – nee, niet in Urk, zo veel weet ik wel van dat plaatsje – die een testcentrum van de GGD in de fik steken. Is iedereen gek geworden, of zo?
Nee, niet iedereen, natuurlijk. Het gros van de Nederlandse bevolking houdt zich prima aan de regels. Respecteren die regels ook. En ook logisch, na tien maanden van thuiswerken, thuisblijven, online les geven of krijgen, werken in de zorg, geen werk meer hebben, financiële problemen krijgen omdat je zaak dicht moet, of omdat je ZZP’er bent: het eist zijn tol.
Ik begrijp de frustraties, ik begrijp ze van alle leeftijdsgroepen. Vandaag kwam ik in de supermarkt nog een moeder tegen van een kindje van mijn groep. Zij heeft geen essentiële baan, moet haar peuter dus thuishouden, maar zowel zij als haar zoontje zijn er helemaal klaar mee. Hij mist de kindjes.
Kinderen die op de basisschool zitten, wat is de hele lol van school over het algemeen? De contacten met de andere kinderen. Spelen met elkaar in de pauze. Samenwerken met je groepje in de klas. De leuke vakken, zoals gym, muziek en tekenen.
Dan de jongeren. Voor hen zijn sociale contacten ontzettend belangrijk. Toen ik een puber was, wilde ik ook maar één ding: weg! En dat is voor de huidige jeugd niet anders. Ze willen elkaar ontmoeten, op festivals, in de kroeg, ja, zelfs op school.
Ouderen, die amper bezoek krijgen, die zich eenzaam voelen. Hartverscheurend.
Een paar weken geleden werd het Capitool in Amerika bestormd. Wat een verschrikkelijke beelden. Ik moest er vandaag nog aan denken. Gaat dat ook nog gebeuren? Dat bij ons de regeringsgebouwen bestormd worden?
Ook al heb ik begrip voor de frustraties die mensen hebben, die ik zelf natuurlijk ook heb, dit is niet de oplossing. Dit is afreageren. Het zijn geen demonstraties, het zijn oproeren. Slopen, vernielen, brandstichten en vechten heeft namelijk niets met demonstreren te maken.
We zouden met elkaar de vuist moeten ballen tegen het coronavirus, niet tegen de politie. We zouden met elkaar ervoor moeten zorgen dat we allemaal zo snel mogelijk die spuit in onze bovenarm krijgen in plaats van allerlei complottheorieën bedenken. Op deze manier blijft het virus zich verspreiden en zitten we deze zomer nóg niet met een wijntje op een terras.
Vandaag las ik een tweet van Arnold Schwartsenegger. Het kwam hier op neer, dat hij een oproep deed aan mensen om de virologen te vertrouwen. Iedereen zijn expertise. Hij noemde als voorbeeld dat op het moment dat mensen iets willen weten over het kweken van spierballen, het trainen van een lichaam, dat ze bij hem aan het juiste adres zijn. Want daar is hij zijn hele leven mee bezig geweest. Maar als mensen zijn mening vragen over het coronavirus, verwijst hij ze door naar de wetenschappers. Zij hebben er jarenlang voor geleerd. We hebben helemaal niets aan al die hobby-virologen die ‘het complot wel doorhebben.’
Wat helpt het om kwaad te worden op de regering? Van mij zou het allemaal nog wel strenger mogen, wij bungelen als landje toch al onderaan als je het vergelijkt met andere landen. Veel te lang vergaderen, veel te lang twijfelen. Als dat virus verjaagd moet worden, dan moeten er snel beslissingen genomen worden!
Stel, dat je aan het sparen bent voor een tweedehands auto. Je hebt bedacht om elke maand honderd euro opzij te leggen en je hebt uitgerekend dat je dan over drie jaar een knap autootje kan kopen. Iedereen kan verzinnen, dat op het moment dat je toch elke maand maar vijftig euro apart legt, dat het twee keer zo lang zal gaan duren voordat je je doel bereikt.
Zo is het precies met dit virus. Houden we ons aan de regels, laten we ons vaccineren, dan zijn we er echt over een poosje van af. Anders kan het nog weleens heel erg lang gaan duren en dan moeten de goeden onder de kwaden lijden.
Eigenlijk is het maar heel simpel: hou vol!