1 december 2018
Rikus Spithorst - Negersinterklaas
Wat een treurige vertoning. Een gefrustreerde provocatieneger (verderop in dit stuk ga ik nog even in op deze weloverwogen woordkeuze) in een Sinterklaaskostuum komt aan in onze mooie hoofdstad. Nooit serieus wat gepresteerd in de samenleving, altijd geteerd op de zakken van hardwerkende, meestal autochtone, Nederlanders. En dan als een statement vinden dat Sinterklaas ook best zwart kan zijn. Met zulke vrienden heeft de allochtoon geen vijanden meer nodig.
Er zijn diverse Pieten. Zwarte. Bruine. Pieten met roetvegen. Pieten zonder schmink. Dat valt aan kinderen allemaal nog prima uit te leggen. Maar er is in de beleving van kleine kinderen maar één Sinterklaas. Dat is een oude man met een witte baard. Dat er voor de zoveelste keer een zelfmedelijdenneger met een megafoon het nodig vindt om kleine kinderen ernstig in de war te moeten brengen, keur ik ten zeerste af. Temeer daar deze schertsvertoning nergens voor nodig is. De verschijningsvorm van (Zwarte) Piet is al aan het kantelen: er verschijnen steeds meer ongeschminkte Pieten of Pieten met roetvegen, en het aantal zwarte en bruine Pieten daalt gestaag.
Ik heb mij al eerder opgewonden over bijvoorbeeld de wens van een anti-Zwarte-Pieten-activist die graag de botsplinters van de kapotgeschoten schedel van Sinterklaas in het rond zag vliegen en meer van dat fraais. En nee, ik vind ook lang niet alle acties van het pro-Zwarte-Pieten-kamp even sympathiek. Maar ik vind de actie van deze hufterneger vandaag een klap in het gezicht van iedereen die toch al de gewenste richting opschuift. Daarnaast helpt dit gedrag niet bij de acceptatie van terechte wensen van minderheden op het vlak van gelijke rechten en kansen voor iedereen.
En nee, ik ben op zich geen fan van het gebruik van het word ‘neger’, want dat suggereert dat er sprake is van een zwakbegaafde luiaard. Maar hier is dat een bewuste keuze, want deze idioot verdient niet beter.