RIKUS SPITHORST - MUSEUMPLEIN VOL HALVEGAREN

Hahaha, bulderend van de lach zag ik de beelden van hordes idioten op het Museumplein, die zich voor het karretje van ophitsers als Baudet en Engel hadden laten spannen. Nog harder lachte ik om de wartaal die verstandelijk uitgedaagden op Twitter postten. De demonstranten waren onschuldig, heete het, en vredelievend, zich van een kwaad bewust. Schei toch uit! Het demonstratieverbod was genoegzaam bekend bij iedereen. Dan toch gaan, dan weet je dat je gesodemieter kan verwachten. En geen gelul over dat dat verbod onterecht was: om reden van volksgezondheid zijn samenscholingen nu even zeer onverstandig en daarnaast lieten eerder door de zelfde mensen georganiseerde zogenaamde koffierondjes op het Museumplein zien dat die ontaardden in een hoop geweld en vernielingen.

Extra vrolijk werd ik van een anoniem account, dat de houder daarvan met zijn onherkenbaar gemaakte bakkes op het Museumplein toonde. De held! Maar een gevoel van diepgevoeld medelijden bekroop mij na het lezen van een tweet van het anonieme account https://twitter.com/noNUTS2011/status/1477775707526897669 . Deze stakker vond het nodig om op een gedenktweet van iemand die beide schoonouders aan Corona was verloren, te reageren met de tekst “Zeker met ‘vaccinatiepijltjes’ beschoten!” Dan is er iets stuk in je hoofd. Heel erg stuk.

Maar mijn afkeuring van het op het Museumplein verzamelde klootjesvolk en de Twitterende achterlijke achterban doet niets af aan mijn mening over het schorem dat ons land bestuurt. Politiek gekonkel, een minister-president die keer op keer een ernstige vorm van Alzheimer simuleert, vele duizenden mensen door een toeslagenschandaal in diepe ellende gestort. En de zelfde partijen komen terug ik het Kabinet-Schoren IV. Ik vind daar wel wat van. Maar ook onder de oppositiepartijen is veel mis. Met name met GroenLinks en de Fascisten Voor Democratie heb ik veel moeite.

Heel lang heb ik geen columns geschreven, anders dan in mijn functie van reizigersboegbeeld. Want ik had in dik tien jaar noeste schrijfarbeid alles al een keer gezegd. Het was een herhaling van zetten: telkens weer de zelfde wandaden van politici en BN’ers, alleen met steeds andere namen. Ik was er klaar mee. Maar mijn handen jeuken. Dus heb ik mij voorgenomen om iedere werkdag in de ochtend een stukkie te gaan schrijven. Verander ik daarmee de wereld? Nee. Maar alle kleine beetjes helpen. Graag zal ik waar nodig zowel links als rechts tegen de haren in strijken.

Gunt u mij even de wat tijd om mijn stijl weer terug te vinden. Dan beloof ik u een hoop kritisch opgeschreven leesplezier. Met een lach en een traan.

Tot morgen!


anonieme twittertrol op museumplein 2 jauari