2 juli 2018

Luc van Lier - Geen excuses aan sprinkhaanbruintjes

Ooit ben ik heel erg uitgescholden door iemand aan wiens bedrijf ik een werkbezoek bracht. Later bood hij mij excuses aan. Die verloren voor mij alle waarde toen duidelijk werd dat hij zijn excuses had aangeboden op straffe van disciplinaire maatregelen. Echt. Afgedwongen excuses zijn geen excuses.

Wat is dat toch voor gelul, dat Nederland een stel andersgekleurde beroepswerklozen excuses moet maken voor wat tot zo’n 150 jaar geleden is gebeurd? Hoezo?

Laten we wel wezen: nazaten van mensen die zich aan een -vermeende- misstand schuldig hebben gemaakt, zijn daar -zeker vele generaties verderop- niet verantwoordelijk voor. Niemand is verantwoordelijk voor het gedrag van zijn voorouders. Onze koning hoeft toch ook niet op zoek naar een andere echtgenote wegens de misdaden van haar vader?

Maar daarnaast zijn al die schreeuwsurinamers met hun eis van excuses -en trouwens ook schadevergoeding- bij onze regering aan het verkeerde adres. Ze moeten niet in Den Haag zijn.

Niet? Nee. De gang van zaken tot pakweg 150 jaar geleden was in de eerste plaats een rechtstreeks gevolg van het feit dat allerlei Afrikaanse warlords hun onderdanen voor een appel en een ei verpatsten aan zeevarende zakenlui. Dat is toch het ergste van het ergste? Gezagsdragers die hun eigen onderdanen verpatsen?

Laat die bekroeshaarde sprinkhanen met hun grote bek eens een paar Afrikaanse landen bezoeken, om daar op hoge toon excuses en schadevergoeding te verlangen. Maar nee, daar beginnen de dames en heren niet aan. Daar worden ze niet gedoogd door uitkeringsverstrekkende regimes. Daar worden ze niet aangemoedigd door beroepsmalloten als Sylvana Simons.

O, en wat die schadevergoeding betreft: even op de achterkant van een sigarendoosje uitgerekend wat die slavernijnazaten uit Suriname en van de Antillen allemaal van ons hebben gekregen. Dan kijk ik alleen eventjes naar de omstreeks 1075 naar ons land verhuisde Surinamers. Even voor het gemak berekend: een kleine 100.000 Surinamers maal € 10.000 uitkering per jaar maal een kleine 40 jaar is (contant gemaakt en voorzichtigheidshalve naar beneden afgerond) 30 miljard Euro! 30 miljard! En daarnaast hebben ze ook nog een land in Zuid-Amerika cadeau gekregen. En dan heb ik het verder nog niet eens over de ontwikkelingshulp aan Suriname, een land dat heden ten dage wordt gerund door de nazaten van die verscheepte Afrikanen: massaal stemmen zij op Desi Bouterse en zijn kliek. Hun aanpak: ze liegen, ze stelen, ze moorden (bij voorkeur in december) en zijn tot het bot corrupt.

Al met al zijn we meer dan goed geweest voor onze koffiebruine medemensen. Dus spijt? Excuses? Wat mij betreft niet.